Je ziet in vintage woonwinkels en zaakjes die in design handelen veel elementen uit de jaren ’70 terug. Nog steeds vinden deze aftrek bij veel woonstylisten. De jaren ’70 zijn invloedrijk geweest op onze interieurs. Hoe woonden we toen, welke kleuren gebruikten we en wat zien we daarvan terug in deze eeuw? Veel!
Kleuren, vormen en materialen
Er was nog geen sprake van tiny houses of eco-huizen met zonnepanelen. Evenmin waren de termen ‘strak’ of ‘industrieel’ populair. De jaren ’70-interieurs kenmerkten zich door veelal warme kleuren zoals bruin en oranje, afgewisseld met een toets wit en flessengroen. Materialen als kurk, vilt, jute, rotan en plastic waren populair. Waar we nu meer hoekige meubels zien, waren zo’n halve eeuw geleden ronde vormen in trek.
Muren
Behangen deden we met schrootjes, die rechtop tot borsthoogte werden aangebracht. Daarbovenop maakten we een rand waar accessoires op stonden. Ook hingen er in menig woning letterbakken aan de muur, panelen met tientallen vakjes waarin kleine beeldjes werden tentoongesteld. Behang paste bij de opkomst van de psychedelische muziek: onverklaarbare geometrische vormen en dan het liefst in bruin, wit en oranje. Maar er werden ook wel muren bekleed met kurk of jute. Als je er zo aan terugdenkt, lijkt het alsof we in donkere holen zaten. Het witten van de muren kwam in de jaren ’80 in de mode.
Verlichting
Dat bruin en oranje zien we ook terug in sta- en hanglampen, die meestal van plastic of kunststof waren vervaardigd en waar we de ronde vorm in terugzagen. Sommige van die lampen hadden een grote, boogvormige standaard van metaal. Er waren plastic lampenkappen van wel een halve meter doorsnee. In de jaren ’80 werden die wit of beige, in de jaren ’70 liefst oranje of zelfs knalrood. Het leken wel droogkappen om met je nieuwe kapsel een half uurtje onder te gaan zitten.
De zitkuil
Al deze elementen worden massaal op Ebay of Marktplaats aangeschaft en op Pinterest of andere sociale kanalen gedeeld als gekoesterde schatten. Wat we niet meer terugzien, althans niet in de vorm waarin hij in de 70’s werd aangelegd, is de zitkuil. Letterlijk een kuil in de woonkamer – je moet er maar opkomen. Het was wel gezellig, zo’n kuil die aan de randen bestond uit bakstenen of bielzen, en die ongeveer een halve meter diep was. We lagen er op kussens of de rotan bank naar het bolle scherm van de televisie te kijken, om aan het eind van de avond onze tanden te poetsen in de badkamer met flessengroene tegels. We keken dan gezellig naar Happy Days, M*A*S*H of Babbelonië.